De Overgang, ADHD of Burn-out? Toen Ik Dacht Dat Ik Alles Kwijtraakte

Het begon allemaal na mijn 40ste. Ik had van alles: vermoeidheid, stemmingswisselingen, ruzies, en een relatie die op z'n tandvlees liep. Mijn gewrichten deden pijn, ik kon niets meer onthouden, en mijn hoofd voelde constant alsof er een storm woedde. Je weet wel, zo'n storm waar je haren alle kanten op vliegen en je niks meer ziet. Nou, dat was ik.

Toen kwam de diagnose: ADHD. Natuurlijk, dat verklaarde álles! Toch? Nou, nee. Hoe langer ik ermee rondliep, hoe meer ik begon te twijfelen. Was dit echt ADHD, of begon mijn lichaam langzaam iets anders te zeggen? Toen later ook de woorden burn-out en fibromyalgie vielen, was ik de draad helemaal kwijt. Het voelde alsof ik in een medische bingo terecht was gekomen, maar zonder prijs.

Mijn Gekke Rit in de Hormoonachtbaan

Er was een periode dat ik dacht: Dit is het. Ik ben gewoon kapot. Ik functioneer niet meer. Mijn werk leed eronder, mijn relatie leed eronder, en eerlijk? Mijn leven leed eronder. Ik was boos op alles en iedereen. Mijn man? Hij was het altijd fout. Mijn collega's? Geen begrip. Mijn vriendinnen? Ze snapten er niets van. En ik? Ik was een wandelend vat frustratie, maar wees dat natuurlijk niet naar mezelf toe. Want wie doet dat nou?

Na twee jaar gleed ik volledig uit. Mijn baan kwijt, mijn zelfvertrouwen kwijt en op sommige dagen ook mijn wil om door te gaan. En dan die eeuwige gewrichtspijn die als fibromyalgie werd bestempeld. Nu denk ik: Had ik gewoon hormonen nodig in plaats van al die etiketten?

Als Ik Toen Wist Wat Ik Nu Weet...

Nu, jaren later, begin ik de puzzelstukjes eindelijk bij elkaar te leggen. Wat ik voelde, hoe ik reageerde, mijn depressie, mijn klachten – het had alles te maken met de overgang. Maar wist ik dat toen? Nee. En weet je waarom? Omdat niemand mij vertelde dat de overgang niet alleen betekent dat je af en toe een opvlieger hebt. Nee, het is een hormonale achtbaan die je lichaam, geest, en relaties compleet kan overnemen.

Het kwartje viel pas echt toen ik vrouwen om me heen begon te horen over vergelijkbare ervaringen. Geen extreme klachten zoals ik misschien had, maar wel genoeg om hun leven behoorlijk te beïnvloeden. En steeds dacht ik: Als ik dit eerder had geweten, was alles anders geweest.

De Overgang is Geen Fase, Het is een Revolutie

Wat ik nu weet, is dat vrouwen in de overgang vaak in een vacuum terechtkomen. Huisartsen (niet allemaal, gelukkig!) hebben soms te weinig kennis. Klachten worden afgedaan als stress, burn-out, of zelfs psychische stoornissen. Maar weet je wat? Het zijn onze hormonen die aan de touwtjes trekken. En als je die negeert, wordt het een chaos.

Maar laten we eerlijk zijn: het is niet alleen je lichaam. Ik was in die tijd zó egoïstisch. Alles draaide om mijn problemen. Mijn man? Die moest het maar begrijpen. Mijn kinderen? Die moesten gewoon functioneren terwijl mama haar hele bestaan in twijfel trok. Niet echt een recept voor een gezonde dynamiek, zeg maar.

Wat Ik Heb Geleerd (En Wat Jij Misschien Ook Kunt Leren)

Luister naar je lichaam. Die gewrichtspijnen? Die stemmingswisselingen? Die boosheid? Het zijn allemaal signalen. Je lichaam roept: Hé, let op!

Communiceer. Ik heb zóveel ruzies gehad omdat ik niet kon zeggen wat ik voelde. En omdat ik alles buiten mezelf zocht. Probeer te praten – echt praten. Niet alleen wat er misgaat, maar ook wat je nodig hebt.

Wees lief voor jezelf. Serieus, stop met jezelf afkraken omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent. Hormonen maken ons tijdelijk gek, maar dat betekent niet dat je gek bént.

Zoek de juiste hulp. Ik zeg niet dat elke huisarts je niet begrijpt, maar zoek iemand die je hormonale veranderingen serieus neemt. En wees niet bang om vragen te stellen.

Waarom Dit Mijn Missie Is Geworden

Nu ik de chaos achter me laat en eindelijk rust vind, wil ik dat andere vrouwen niet hetzelfde doormaken. De overgang is geen taboe en het mag geen geheim zijn dat je alleen moet oplossen. Er is zoveel dat je kunt doen, maar het begint met bewustwording en eerlijkheid – naar jezelf en je omgeving.

Dus, voel je je verdwaald? Vraag jezelf eens af: Zijn het mijn hormonen? En weet dit: het is niet jouw schuld. Maar het is wel jouw kans om de regie weer terug te pakken.

Wil je hierover praten of meer weten? Neem contact met me op. Samen kunnen we jouw weg naar balans vinden.